Sosyal bilimlerden biri olan hukuk, insanlık tarihi boyunca var olmuş ve gerek insanların kendi aralarındaki ilişkilerini gerekse bireylerin kamu erkleri ile olan ilişkilerini düzenleme konusu yapmıştır. Sürekli bir değişim ve gelişim içerisinde olan hukuk günümüze kadarki yolculuğunda birçok disipline ayrılmıştır. Bu disiplinler arasında insan hak ve özgürlüklerine en çok müdahale eden, bu konuda sert hukuk normları ihtiva eden disiplin kuşkusuz ki ceza hukukudur. Ceza hukukuna meşruiyet kazandıran ise sert müdahalelerde bulunmuş olduğu insan hak ve özgürlüklerini aynı zamanda koruyucu bir fonksiyon icra etmesidir. Nitekim doktrinde ceza hukuku; “Genel olarak ceza hukuku, esasen haksızlık teşkil eden davranışlardan hangilerinin suç olarak nitelendirilmesi gerektiğini ve bu davranışlar karşılığında ne tür yaptırımların uygulanacağını belirleyen bir hukuk disiplinidir. Kısacası, ceza hukuku, ceza ve güvenlik tedbirlerinin önleyici etkisiyle, hukuki değerleri korumaya yönelik bir fonksiyon icra etmektedir.”[1] şeklinde tanımlanmıştır.

Modern ceza hukuku bağlamında konuyu ele aldığımızda ise ceza hukukunun icra ettiği tek fonksiyonun bu olmadığı açıkça görülecektir. Ceza hukukunun bir diğer önemli fonksiyonu ise suça karışmış bireylerin yeniden topluma kazandırılmasıdır. Nitekim konuya ilişkin olarak Yarsuvat “Cezanın amacı toplumu korumak ve aynı zamanda suçluyu himaye ve ıslah etmektir.”[2] değerlendirmesinde bulunmuştur. Türk hukukunun konuya yaklaşımını anlayabilmek için 13.12.2004 tarih ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun bize yol gösterici olacaktır. Anılan Kanunun “İnfazda temel amaç” başlıklı 3. maddesi uyarınca; “Ceza ve güvenlik tedbirlerinin infazı ile ulaşılmak istenilen temel amaç, öncelikle genel ve özel önlemeyi sağlamak, bu maksatla hükümlünün yeniden suç işlemesini engelleyici etkenleri güçlendirmek, toplumu suça karşı korumak, hükümlünün yeniden sosyalleşmesini teşvik etmek, üretken ve kanunlara, nizamlara ve toplumsal kurallara saygılı, sorumluluk taşıyan bir yaşam biçimine uyumunu kolaylaştırmaktır.” Anılan kanun maddesi suçluların cezalandırılması ile güdülen yegâne amacın suç ile mücadele olmadığını, suçluların topluma yeniden kazandırılmasının da amaç edinildiğini göstermektedir.

Modern ceza hukukunun temel fonksiyonlarından biri olan suç işlemiş bireylerin topluma yeniden kazandırılmasını zorlaştıran ve birkaç noktada bu fonksiyonu işlevsiz kılan adlî sicil ve arşiv kayıtları ile bu kayıtların silinmesi üzerinde durulmasında fayda vardır. İşbu makalenin devam eden kısımlarında 25.05.2005 tarih ve 5352 sayılı Adlî Sicil Kanunu çerçevesinde adlî sicil ve arşiv kayıtlarının özellikle silinme koşulları üzerinde durulacaktır.