AB’ye giriş sürecinde sürdürülen yasama çalışmaları içinde, suç ve ceza politikasının yeni bir yaklaşımı olarak, önceki TCK’ nın kabulünün aksine, suçların cürümler-kabahatler biçimindeki ayırımı terk edilmiştir. Bunun sonucu olarak, kabahatler TCK’ dan çıkarılmıştır. Ancak bir değişiklik yapılmıştır. Önceki TCK’ da yer alan belirli kabahatler TCK’ ya alınmıştır. Fakat bunların ismi artık kabahat değildir.

Bu bağlamda 5326 sayılı Kabahatler Kanunu çıkarılmıştır.

Elinizdeki kitap, Yargıtay Kararları Işığında Kabahatler Kanunu adını taşımaktadır. Bu çerçeve başlık sizlere aşina gelmiş olmalıdır, çünkü son dönemde yayınladığım çok sayıda kitabımda aynı yöntemi kullandım.

Yorum temeline dayanan kitapların temel özelliği, kitaplara konu olan yasalardaki kavramlar ve ilkeler konusunda bilgi sahibi olan meslektaşlarıma, yeni yasanın neler getirdiğini, yeni yaklaşımların neler olduklarını aktarmak amacını taşımaktadır. Bu nedenle de kendi içinde bir kolaylık sağlamaktadır, çünkü kavram ve ilkelerin açıklaması yapılmaksızın, yeni normlar yorumlanmaktadır. Bu bir temel eleştirel yaklaşımdır.

Eleştiriyi burada gerçek sözlük anlamında kullanıyorum. Olumlu ve olumsuz noktaları irdelemeye çalışıyorum. O kadar ki, yasanın bazı maddelerinde, maddenin yorumu başlığı altında, madde gerekçesine yollama yapmakla yetiniyorum. Bunu bilimsel dürüstlük adına yapmam gerekir. Son dönemde TBMM’nin çatısı altında, komisyon çalışmalarına genç kadroların katılması, yasaların gerekçelerindeki yaklaşımlarda ve açıklamalarda – içeriğine her zaman katılmasam da - bilimsel tarza uygunluk taşımaktadır.

Kabahatler Kanunu önemli sistem aykırılıkları içermektedir. Bunları yasanın yorumunda irdeledim. Bazı düzeltmelerin yapılması kaçınılmazdır. Fakat altından kalkılamayacak şeyler hiç değildir.

Yapılanların tümü ülkemiz içindir. Bu ülkenin insanları her şeyin daha iyisine layık olduğu içindir. Yoksa Türkiye Cumhuriyeti Devletinin Avrupa Birliğine alınması için değildir. Bunun böyle olmadığı bir gerçektir. Aslında ülkemizde 1990’lardan başlayarak hızlanan bir hukuk reformu yapılmaktadır. Son kilometre taşları da bu amaç çerçevesinde dikilmiş yeni taşlardır. Ülkemiz bu süreci yaşayacaktır. Bıkmadan usanmadan çalışmak zorundayız.

Bu çalışmalarda tabiidir ki bizlere, ülkenin teorisyenlerine daha büyük görevler düşecektir. Bu görevleri yerine getirmek bizim için bir ödevdir. Bu ödevi severek, sevinerek yapıyorum.

Elinizdeki kitabı da bu düşüncelerin bir ürünü saymanızı, siz meslektaşlarımdan rica ediyorum.

Kitabın 1. Basısını Ekim 2005’te yayınlamıştım. Mevcudu tükendiği için, 2. Basısını Nisan 2016’da yayınladım.  Bu üç şeyi sağladı.

İlkin, daha önce yazdıklarımı gözden geçirdim; bazı noktalara açıklık getirdim. Maddelerin büyük çoğunluğunun yorum bölümlerini yeniden yazdığımı söyleyebilirim.

İkinci olarak, 5560 sayılı Yasa, kitabın ilk basısı yayınlandıktan sonra yürürlüğe girdi ve Kabahatler Kanununda değişiklikler yaptı. Bunların kitaba işlenmesi ve yorumlanması elbette kaçınılmazdı. Ayrıca 5918, 6009 ve 6217 sayılı yasaları da bu bağlamda belirtmem uygun olur.

Son nokta, kitabın ilk basısından sonra, kabahatlere ilişkin Yargıtay kararları hukuk dünyası ile tanıştı. Bu kararları da kitaba işlemek, uygulamayı okuyucuya aktarmak da, kitabın hedefleri arasındaydı.

İlk iki basıda Yargıtay Kararları Dergisi, adalet.org Sitesi kaynaklı kararlar, üçüncüsü ise Yargıtay arşivinden bana ulaştırılan kararlardı.

Kitabın 3. Basısını Haziran 2018’de yayınlamıştım. O tarihe kadar yasama boyutunda yapılan değişiklikleri yorumladım ve kitaba işledim. Yargıtay uygulaması ile ilgili olarak önceki basılarla ilgili söylediklerim 3 bası için de elbet geçerli idi.

Şimdi elinizde 4. Bası var. Bu bası da sizler için hizmeti görecektir. Eksikleri ya da hataları olmuşsa, başım üstüne.

Yeni çalışmalarda buluşmak dileğiyle…

Prof. Dr. Erdener Yurtcan                                                             

Alaçatı,  Eylül 2020