Avukatlık sözleşmesi, 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 163 ve devamı maddelerinde düzenlenmiştir. Avukatlık sözleşmesi serbestçe düzenlenebilir. Ancak, sözleşmede belirli bir hukukî yardım ve meblâğ yahut değerin gösterilmesi gerekir. Avukatın bu sözleşmeden kaynaklanan aslî yükümlülüğü sözleşmeye konu işi sonuna kadar takip etme; müvekkilin aslî yükümlülüğü ise, avukatlık ücretini ödemektir. Avukatlık sözleşmesine tâbi olarak iş yapan avukatın, müvekkilin talimatlarıyla iş sözleşmesindeki gibi bir bağlılığının söz konusu olmadığı açıktır. Hatta klasik vekâlet sözleşmesinden kaynaklandığı şekilde, müvekkilin talimatlarına kesin bir şekilde uyarak işi görme borcu altında olduğu dahi söylenemez (TBK m. 505). Zira avukat, hukukî bilgi ve tecrübesini kişilerin yararlanmasına ve adalet hizmetine tahsis etmiş kişidir (AvK m. 2/1). Avukatlık sözleşmesine konu işi sonuna kadar takip etme yükümlülüğü, müvekkilin talep ve istekleri çerçevesinde şekillenecek olmakla beraber bu talebe giden yolda yapılacak hukukî işlemleri tespit ve uygulamada avukat serbesttir. Kuşkusuz ki, bu serbesti, keyfiyet anlamına gelmemekte olup hukukî olarak yerinde, gerekli ve yeterli imkânlardan faydalanılmasını zorunlu kılar.

Bu kapsamda, avukatın avukatlık sözleşmesinden kaynaklanan yükümlülüğü belirli bir hukukî hizmetin sunulması şeklinde görülebileceğinden, taraflar arasındaki ilişkinin tüketici hukuku kapsamında da değerlendirilmesi gerekir. Zira, bu hizmetin sunulması, özünde bir vekâlet sözleşmesi olarak kabul edilerek, yürürlükteki Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun’da özel olarak vekâlet sözleşmesinin de ismen anılması nedeniyle, tüketici mahkemelerinin görev alanına dahil edilebilecektir. İlgili kanunî düzenlemede özel olarak birtakım sözleşme türlerini saymanın gereksizliği bir yana bırakılırsa, tüketici işlemi tanımından Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun’un amacından ve özel olarak avukatlık sözleşmesinin niteliğinden hareketle sonuca gidilmelidir. Avukatlık sözleşmesi ve bu kapsamda avukatlık hizmeti, tüketicilere yönelik olağan bir hizmet sunulması şeklinde değil yargının kurucu unsuru olarak bir temel hakka ilişkin gereklerin özel ve nitelikli bir hizmet olarak karşımıza çıkmaktadır. Dahası, bu hizmeti sunan avukat ile bu hizmetten yararlanan müvekkilin konum ve amaçlarında, 6502 sayılı Kanun ile ortaya çıkarılan herhangi yeni bir durum da söz konusu değildir. Tüm bu nedenlerle, avukatlık sözleşmesinden kaynaklanan uyuşmazlıklarda tüketici mahkemeleri değil, daha önceki uygulamada olduğu gibi asliye hukuk mahkemeleri görevli kabul edilmelidir.